We waren gisteren rond half negen als een blok in slaap gevallen. De eerste paar uur heel diep, daarna wat vaker wakker. Om half vijf staan we op. Voordat we gaan ontbijten, gelukkig kan dat al vanaf 6 uur, loop ik nog even naar het Business Center van ons hotel. Ofwel een hoekje met twee computers en een printer. Nu ik het kenteken van onze huurauto weet kan ik online een Park Entrance Licence voor de State Parks van South Dakota kopen en uitprinten. Het kost even wat tijd, want ik kies natuurlijk net de computer waar de printer niet op geïnstalleerd is, maar uiteindelijk lukt het toch via de andere.

Na het ontbijt (waarom hebben ze in de hotels toch altijd Fox News aanstaan) vertrekken we om zeven uur op weg naar de eerste stop, de Walmart in Scottsbluff. We rijden door open landschap. Landbouw, paar koeien, boerderijen. Het gedeelte door Pawnee National Grassland is erg mooi. Uitgestrekte natuurlijke graslanden, soms wat heuvels. Dichter bij Scottsbluff zien we de fraaie zandsteenkliffen van Scotts Bluff National Monument. We bezochten dat in 2011 en slaan het deze keer over om meer tijd te hebben voor Fort Robinson vandaag.

We zijn om 10 uur bij de Walmart. Altijd weer leuk om onze boodschappenlijst bij elkaar te zoeken in deze enorme winkel. Tot onze verbazing nog steeds de caroussels met plastic tasjes bij de kassa. Na de boodschappen delen we een wrap bij de Subway. Daarna reizen we verder naar Fort Robinson. Een verrassend mooie rit. Eerst door ranchland. We zien soms boerderijen met honderden koeien. Daarna meer heuvelachtig en doemen er steeds meer zandstenen rotsen en kliffen op. Heel fraai. We zien af en toe een pronghorn.

Het is al tegen half twee als we Fort Robinson State Park binnen rijden. Achter het fort liggen de Red Cloud Buttes. Mooie fotogenieke zandsteenheuvels die genoemd zijn naar de Lakota-leider Red Cloud. Hier willen we eerst een wandeling maken. Ik heb van AllTrails de track gedownload van de Lover’s Leap and East Red Cloud Buttes Loop. We denken dat we de auto parkeren in de buurt van de trailhead, maar dat bleek achteraf niet zo te zijn. Verder geen probleem, behalve dat de wandeling een paar kilometer langer was daardoor.

Het voelt goed om weer buiten te zijn. De wandeling is erg mooi. We lopen eerst ruim anderhalve kilometer over een weg en dan over bredere paden omhoog naar de zandstenen rotsen. Afwisselend open velden, naaldboombossen en prachtige uitzichten. Heerlijk groen, veel bloemetjes. Best wel hijgen en puffen af en toe. De jet lag helpt niet en het gaat soms steil omhoog en naar beneden. We zijn echt verrast hoe mooi en groen het hier is in Nebraska. Dat hadden we niet verwacht. Het is al bijna vijf uur als we weer terug zijn bij de auto. De Garmin geeft 11,0 km aan en we zijn bij elkaar 380 meter omhoog en weer omlaag gelopen. We zijn alleen twee groepjes te paard tegengekomen.

We checken in bij de Fort Robinson Lodge, het voormalige officiersverblijf. Een eenvoudig kamertje met twee spartaanse twinbedden. Eén klein raampje in de deur met uitzicht op de Red Cloud Buttes.

We eten in het gezellige restaurant van de lodge. Daarna lopen we nog even rond op het terrein. Crazy Horse, de beroemde Oglala Lakota-leider, werd hier in 1877 gearresteerd en vermoord. En in 1878 werd hier een groep Cheyenne indianen, die wilde terugkeren naar hun thuisland in het noorden, gevangen gezet op Fort Robinson. Het was winter en ze kregen geen voedsel, water en dekens en hadden ook geen vuur om zich te verwarmen. Toen ze na vier dagen probeerden te ontsnappen werden ze uiteindelijk allemaal gedood. De Native Americans is door de geschiedenis veel onrecht aangedaan.

We vinden Fort Robinson echt mooi en verzorgd. Overal borden met korte uitleg over de geschiedenis of welke gebouwen er vroeger hebben gestaan. Mooie groene velden, prachtige bomen en erg mooi gelegen met die kalkrotsen als decor. Aanrader als tussenstop, al is de kamer wat eenvoudig.

Overnachting: Fort Robinson State Park