We staan iets voor achten buiten. Vrijwel direct stopt er een BMW voor ons neus. Het is de taxi die ik gisteren had geregeld. Binnen een kwartier zet hij ons af op de Strada Bradamonte. Hier pikken we ons wandelpad weer op. Zo hebben we handig de saaie buitenwijken van Martina Franca overgeslagen en de etappe wat ingekort, zodat die voor ons te doen is.

We lopen door bossen en langs velden. Af en toe passeren we masseria. Zo noemen ze hier de grote boerderijen waar vaak ook een muur omheen is gebouwd.

We doorkruisen een groot natuurgebied: Bosco delle Pianelle. Een mooi bos met goed aangelegde paden. De natuur is hier ook wat ruiger. Steilere hellingen, veel grote stenen. In de buurt van het bezoekerscentrum staan wat picknicktafels. Een goede plek om te lunchen. Als ik eerst nog even de bosjes opzoek hoor ik ineens gesnuif vlak achter me. Ik draai me om en dan rennen twee wilde zwijnen weg. Ze waren echt heel dichtbij, terwijl ik ongemakkelijk op mijn hurken zat. Haha. Even later zien we de wilde zwijnen weer. Ze blijken heel nieuwsgierig en komen steeds dichter bij onze picknicktafel. Als we onverwacht bewegen rennen ze weer weg om even later weer terug te komen. We vermaken ons uitstekend met deze grappige beesten.

We lopen weer verder en krijgen nog een lift aangeboden van een oud mannetje in een klein autootje (we slaan dat vriendelijk af). De mensen zijn hier erg aardig. Om twee uur zijn we in het plaatsje Crispiano. Ook hier weer lelijke, armoedige buitenwijken. Maar het centrale plein ziet er mooi uit en vlak naast de kerk is een cafeetje voor thee met wat lekkers.

We lopen verder naar het stationnetje. Daar nemen we de trein naar Taranto waar we overnachten. Bij het hotel worden we enthousiast ontvangen. Gelijk worden we, op zijn Italiaans, overladen met heel veel informatie.

Het hotel ligt in de oude stad (Città Vecchia). Begin van deze eeuw woonde hier bijna niemand meer, zo slecht was de staat van de gebouwen. Inmiddels wordt er nieuw leven ingeblazen om meer toeristen te trekken. Dat moet vast gaan lukken, want het is echt bijzonder om door al die mysterieuze kleine straatjes met oeroude gebouwen te lopen. Ieder straatje zou een filmset kunnen zijn. Eeuwenoude muren, deuren, balkonnetjes en plaveien. Helemaal veilig voelen we ons niet in deze spookstad in het donker. Maar het is wel heel sfeervol.

We bezoeken de prachtige basiliek San Cataldo en lopen langs Castello Aragonese. Daarna nog even relaxen in de hotelkamer. Om acht uur gaan we vlakbij het hotel een hapje eten bij Pescheria Trattoria del Pescatore da Murianni. In een ruimte naast het restaurant ligt de verse vis uitgestald. Als je een vis gekozen hebt maken ze die voor je klaar. Zo italiaans hier. Luidruchtig, heel direct en zonder fratsen. Verser kan je de vis niet krijgen. We houden hier van. Wijntje erbij en smullen maar.

Overnachting: Hotel L'arcangelo, Taranto

Gelopen: 19,8 km
Omhoog: 263 m
Omlaag: 463 m