Vandaag lopen we de tweede etappe van de Nationalpark-Panoramaweg. Op papier lijkt het een veel makkelijkere etappe dan gisteren. Korter en minder hoogteverschil. Maar de praktijk blijkt toch anders.

Nog voor achten zijn we weer op pad. Gelijk steil omhoog. We passeren een mooi meertje. Het pad wordt lastiger. Veel losse steentjes. Het landschap is fantastisch. Wijds, met veel stenen en rotsblokken tussen de lage alpine begroeiing. Vaak fotomomentjes, ook om op adem te komen. Het gaat langzaam, we hebben gelukkig alle tijd.

We zien marmotten en een grote groep berggeiten. En dan weer een mooi meer, Lago Fuorcla Sesvenna. Na nog een echt steile klim over een gevaarlijk pad (veel losse steentjes) komen we aan op het hoogste punt van vandaag: Fuorcla Sesvenna op 2819 m hoogte. Het is 10 uur en we hebben ruim 600 meter geklommen over een afstand van ruim 3 km. Ik heb wel vaker gemerkt dat 100 hoogtemeters per kilometer mij goed afgaat. Als het meer is wordt het lastiger. Nu waren het 200 hoogtemeters per kilometer.

Het uitzicht op de pas (de grens tussen Italië en Zwitserland) is prachtig. Wat een magnifiek uitzicht aan alle kanten. Er is zelfs nog wat sneeuw te zien, terwijl het opnieuw een wolkenloze, warme dag is. Zelfs zo hoog in de bergen hebben we geen vestje meer nodig.

We dalen weer af. Chris glijdt een keer onderuit door de losse steentjes op het pad. Een van zijn wandelstokken breekt, maar Chris is gelukkig nog heel! We redden het wel even met drie stokken.

We passeren een derde meer, Lai da Sesvenna. Zo mooi allemaal. We hebben veel oog voor de omgeving tot we ineens recht naar beneden moeten afdalen naar Val Sesvenna. Over dit kort stukje doen we wel een uur. Echt enorm opletten waar we onze voeten zetten. Heel veel losse rotsblokken en gruis op het pad (als je het al een pad kan noemen). Meer dan eens laat ik me zittend stukjes naar beneden glijden.

Na dit echt lastige stukje wordt het makkelijker. Val Sesvenna is prachtig. We komen weer bij de boomgrens. De bomen worden steeds groter naarmate we verder afdalen. 

Om drie uur komen we aan in S-charl. Een charmant gehucht in Val S-charl, dat deel uitmaakt van het Zwitserse Nationale Park. Er staan een aantal historische chalets en gebouwen rondom een centraal pleintje. We slapen in Hotel Crusch Alba waar we inchecken. Even later puffen we heerlijk uit van de wandeling op het mooie terras. 

Als we rond vijf uur weer op onze kamer zijn horen we ineens heel veel koeienbellen. We kijken uit het raam en zien onder ons op het dorpsplein een hele stoet koeien voorbij komen. Ze worden naar het dal gebracht (Alpabzug). Niet alleen omdat het weer in september omslaat, maar ook omdat het jachtseizoen begint.

‘s Avonds eten we in het restaurant. Daarna nog een kopje thee op de zachte bank bij de open haard. Even nagenieten, foto’s terugkijken en internetten (geen WiFi op de kamer).

Overnachting: Hotel Crusch Alba, S-charl

Gelopen: 12,4 km
Omhoog: 663 m
Omlaag: 1038 m